W swoich wspomnieniach, których narracja zjednuje szczerością i otwartością, Jurij Czurbanow, ostatni zięć Leonida Breżniewa, broni dobrego imienia zmarłego genseka. Podejmuje też próbę oczyszczenia się z zarzutów o korupcję, wykazując, że jego proces był sfingowany.
Walorem książki jest osobiste świadectwo schyłkowych lat sowieckiej epoki i życia klanu Breżniewów.
